ดวงแก้วเอามือลูบหลังสีเทาเบาๆ แล้วบอกกับชูใจว่า “แมวของเธอน่ารักจริงนะ สีสวย ขนเรียบและสะอาดดี”
ชูใจยิ้มและพูดว่า “ดวงแก้ว ช่วยหยิบลูกโป่งที่ข้างโอ่งน้ำให้ฉันด้วย ฉันจะเอามาให้สีเทาเล่น มันชอบเล่นลูกโป่งมาก”
ดวงแก้วหันไปหยิบลูกโป่งมาส่งให้ชูใจ พร้อมกับถามอย่างสนใจ “เธอซื้อจากที่ไหนจ๊ะ ฉันอยากได้บ้าง”
“เขาขายที่ข้างวัด ย่าซื้อมาให้เมื่อเช้านี้” ชูใจตอบ
สีเทาเล่นลูกโป่ง ที่ลูกโป่งมีรูปปลา มันพยายามจะจับปลาที่ลูกโป่งให้ได้ ดวงแก้วชอบใจและบอกกับชูใจว่า “สีเทาคงคิดว่าปลาที่ลูกโป่งเป็นปลาจริงๆ นะชูใจ” ชูใจบอกว่า “ใช่” แล้วถามว่า “เธอเลี้ยงแมวบ้างหรือเปล่า”
“บ้านป้าที่ฉันอยู่ด้วย มีแมวสองตัว ตัวแรกชื่อทองคำ อีกตัวหนึ่งชื่อทองแดง เจ้าทองคำน่ารักดี แต่เจ้าทองแดงไม่ค่อยน่ารัก” ดวงแก้วบอก
ชูใจสงสัยจึงถามว่า “มันเป็นอย่างไรล่ะ”
“เวลาฉันเอาข้าวให้มันกิน เจ้าทองแดงกินเลอะเทอะ ส่วนเจ้าทองคำกินอย่างเรียบร้อย พอมันกินอิ่มแล้ว มันจะไปกินน้ำในอ่างเล็กๆ ที่ฉันหาไว้ให้มัน” ดวงแก้วตอบ
“แมวของเธอจับหนูเก่งไหม สีเทาของฉันจับเก่งมาก” ชูใจกล่าวพร้อมกับลูบหลังสีเทา
“เก่งซี ตอนกลางวันมันจะนอนเงียบ แต่พอตอนกลางคืน จะวิ่งจับหนูเกือบทุกคืน บางทีก็วิ่งชนกองหนังสือ กระป๋อง หรือไม่ก็ของในครัว ฉันต้องคอยเก็บอยู่เสมอ” ดวงแก้วเล่า
“สีเทาของฉันก็ซนเหมือนกัน มันชอบเล่นถุงและกระดาษห่อของ วันหนึ่งปิติเก็บแตงกวาจากไร่ เขาแบ่งใส่ถุงกระดาษให้ย่า มันเล่นจนถุงแตงกวาแตก” ชูใจเล่า
ดวงแก้วคุยกับชูใจอยู่นาน ได้ยินเสียงกลองจากวัดดังขึ้น จึงถามชูใจว่า “สิบเอ็ดนาฬิกาแล้วใช่ไหม” ชูใจตอบว่า “ใช่”
“ฉันอยู่ที่นี่หลายชั่วโมงแล้วซี ฉันจะต้องกลับบ้านละ” ดวงแก้วจึงลาชูใจกลับบ้าน
- + - + - + - + - + - + - + -